Akumulator żelowy pojawił się na rynku USA w latach sześćdziesiątych XX wieku. To akumulator kwasowo-ołowiowy posiadający jako elektrolit kwas siarkowy zżelowany, stąd i jego nazwa. Natomiast materiał żelujący dodawany do kwasu siarkowego to krzemionka. Zaleta akumulatorów żelowych to fakt, że akumulator taki jest odporny na ubytek zawartego w nim elektrolitu podczas pracy elektrycznej oraz stosunkowo mały stopień samorozładowania (akumulator żelowy nie wykazuje ubytku ładunków w wyniku samorozładowania po półrocznej eksploatacji). Akumulator tego typu zazwyczaj produkowany jest jako akumulator typu „VRLA” (tj. akumulator kwasowo-ołowiowy z zaworami, ang. valve regulated lead acid). Ponadto w akumulatorze żelowym zastosowano kolektory (kratki), każdy wykonany ze stopu ołowiu niezawierającego antymonu.

Akumulator żelowy ma zastosowanie zarówno do pracy w tak zwanym reżimie cyklicznym (akumulator małej i średniej pojemności do mobilnej elektroniki), trakcyjnym (wózki widłowe, golfowe, maszyny czyszczące, wózki inwalidzkie), jak i w zastosowaniu stacjonarnym, oraz w odpowiedniej do tego instalacji solarnej.