Motor ten popularnie nazywany jest Doktor Big. Jego poprzednik, zbudowany został w 1988 roku, jednak początkowo nie cieszył się wielką popularnością wśród motocyklistów. Pierwsza wersja miała bardzo skomplikowane procedury odpalania (trzeba było jednocześnie nacisnąć dźwignię sprzęgła, dekompresora oraz przycisk rozrusznika). Wersja DR 750 S znajdowała co raz większą rzeszę zwolenników.
Wersja DR 800 wypuszczona na sezon 1990, posiadała już dużą pojemność skokową, którą powiększono z 727 cm sześciennych do 779 cm. Zmieniono również skok z 84 mm do 90. Pozostawiono natomiast średnicę tłoka, wynoszącą 105 mm. Moment obrotowy wzrósł do 59 Nm, jednak moc maksymalna się nie zmieniła. W tej 800tce zwiększono przednią tarcze hamulca, co jednak nie zmieniało faktu, że przy dwóch osobach hamulce działały na granicy możliwości. Zmieniona została również procedura rozruchu, dzięki czemu nie trzeba było gimnastykować lewej ręki.
W 1991 roku wydano zmodernizowaną wersję oznaczoną symbolem SR 43 B, która charakteryzowała się podwójnym wydechem, mniejszym, jednoczęściowym zbiornikiem paliwa (co nie zostało gorąco przyjęte).
Od 1994 roku Suzuki zrezygnowało z oficjalnego przydomku Big, jednak fani wciąż nazywali tę maszynę „Doktorem Big”.
Według specjalistów, motor ten nadaje się idealnie do nadania mu tytułu „podróżne enduro”, a pozwala również na wyskok w lekki teren.